Roślinne podsumowanie lutego, czyli co tam się zieleni 01

Luty to jeszcze zima, ale dni dłuższe i powoli coś tam drga w przyrodzie. No dobra, jest ciepło, w tym roku znów nie było prawdziwej zimy (mimo wszystko współczuję wam - Amerykanie) i przyroda zachowuje się, jakby to był marzec.
Smętnie tkwiące na parapetach rośliny doniczkowe, przeczekujące brak światła, też drgnęły. Niedługo będę mogła zająć się przesadzaniem, rozsadzaniem i kąpaniem w promieniach słonecznych.


Pelargonie już zostały oddzielone od roślin macierzystych.  Teraz czekam aż puszczą korzonki. Uwielbiam pelargonie. Ich zapach, kształt i kolor liści.

Wyspiański potrafił je malować mistrzowsko.

Na koniec zimy zakwitł mi storczyk. Zakwitł pierwszy raz. W końcu zobaczyłam, co kupiłam. A raczej co uratowałam, bo wzięłam go z odrzutów w jakimś markecie za grosze. Był wtedy jednym smętnym liściem, prawie zasuszonym. Dwa lata chuchałam i dmuchałam. Po drodze okazało się, że miał wełnowca, którym podzielił się z moim drugim storczykiem (białym). Przez kilka miesięcy oba były nieustannie kąpane w roztworze mydlanym. Ociekały wodą z mydłem. Robal został pokonany. Tylko trochę wysiłku kosztowało mnie przywrócenie formy jednemu i dalsze ratowanie drugiego. Udało się. Biały jest ze mną 6 lat, byłoby mi go szkoda stracić. W tej chwili jest na etapie przed kwitnięcia - wypuścił długie odnóże i powoli rosną mu kwiaty. A poniżej ten, który zakwitł.















Przedstawię wam jeszcze moje bluszcze. I różę - róża jest typowo lutowa, okazyjna ;)
Bluszczyki natomiast zakupione w sklepie, którego nazwę łatwo zgadniecie, jak popatrzycie na zdjęcia :) Szczerze mówiąc trochę się bałam kupować roślinki w tym miejscu, żeby znowu czegoś nie przywlec, ale póki co - odpukać - jest ok. Oczywiście kupiłam je malutkie, ale urosły ładnie :) Zawsze lukam na rośliny, jakie są w sprzedaży, a potem czekam na przeceny. Nie widzę sensu kupować tych z pierwszego rzutu, bo nawet te marne z końcówek da się wyprowadzić na "ludzi".
Jak dotąd padła mi jedna roślinka, ale  była to moja wina, bo postawiłam ją w złym miejscu i zaniedbałam.


Mam nadzieję, że nie zanudziłam kwiatowym wpisem. Obawiam się, że teraz może być taki co najmniej raz w miesiącu :) na podsumowanie tego, co urosło i zakwitło :)
A jak już jesteśmy przy podsumowaniach, to Art-Piaskownica ogłosiła foto-grę Różne oblicza tegorocznej zimy :) Postanowiłam wziąć udział.
Poniżej mój tryptyk, każde zdjęcie z innego miesiąca zimy, wszystkie aktualne :) Moja zima miała bardzo różnorodne oblicza :)

Uszytki - poszewki na poduszki!

Oprócz zakupionych materiałów, wygrzebałam niebieskie paseczki skandynawskie. Uwielbiam je :) Kupiłam kiedyś kawał bawełnianej zasłonki w ten wzór, w sklepie na wagę i tak po kawałku odcinam.
Poduszki szyłam najprostszą metodą - na zakładkę, bez żadnych zapięć, zamków, guzików :)
Jeżeli chodzi o kolory, to najbliżej chyba tym na zdjęciu ze stołeczkiem-drabiną. Swoją drogą ten stołeczek, to jedna z wygodniejszych i praktycznych rzeczy z Ikei.
A na koniec 1/2 kota domowego. Jaskier wprawia się w złodziejskim fachu. Poniżej widać, jak mi próbuje ukraść centymetr! Wczoraj wyniósł chodniczek z łazienki, a w zeszłym tygodniu, pod moją nieobecność przytargały skądś moją bluzę i upchnąwszy ją pod stołem spały na niej - oba. Mój małżonek stwierdził, że się stęskniły za panią i potrzebowały poczuć moją bliskość więc im ją zostawił :) Utrapieńce!
Podobno koty nie przywiązują się do ludzi. Nie wiem kto rozsiewa takie bzdury. Nasza kocica w zeszłe wakacje została na weekend odstawiona do babci, jak zrobiliśmy wypad nad morze. Pierwszą noc spała na zewnątrz tak, żeby mieć oko na furtkę, co by nie przegapić, jak wrócimy. A mnie całą noc dręczyły koszmary, że ktoś mnie szuka, aż w tym śnie zobaczyłam kotełe, która w końcu mnie znalazła, upewniła się, że żyję, uspokoiła się i mi też dała spać w końcu.

Kocica jest oazą łagodności*, wszystkie kwiatki są przy niej bezpieczne. A ten Młody, to mi nawet kaktusa potrafi użreć. A jak przechodzi obok doniczek, to zawsze musi łapą pacnąć w liścia.

*myszy, nornice, ptaki i krety mają inne zdanie na ten temat.

Blue rose - kanzashi ... znowu :)

Nigdy nie byłam szczególną fanką Pięknej i Bestii, ale jeden szczegół z całej bajki zawsze mnie fascynował - błękitne róże*. Ilekroć widziałam, czy widzę tytuły wiadomości, że kolejnemu ogrodnikowi udało się wyhodować niebieską różę, zaglądam do nich z drżącym sercem. Jednak niebieska róża, taka prawdziwa, jest jak kwiat paproci - poza zasięgiem. Wszystkie okrzyknięte "błękitnymi" nie są nawet zbliżone w kolorze do koloru nieba. Wystarczy trochę poczytać, by się przekonać, że wyhodowanie takiej róży jest niemożliwe.

A jednak niebieska róża, pozostając symbolem nieosiągalnego marzenia, wbiła się nam w wyobraźnię, uczepiła kolcami i dlatego... nie zawahałam się jej użyć, do swojego kolejnego kanzashi :) Wprawdzie myślałam najpierw o czerwonej, ale skusił mnie błękit. Użyłam mojego ulubionego zestawienia kolorystycznego - dominujący ciemny błękit pruski (albo coś koło tego), srebrny i dla złamania palety - czerwień.
Składanie płatków coraz bardziej mi się podoba.

Poniżej widać mniej więcej, jakie to duże :)

*Przeglądając internet uświadomiłam sobie, że niebieskie róże w Pięknej i Bestii nie koniecznie występują O.o. Dlaczego więc mi się kojarzą jednoznacznie z tą baśnią? Otóż, gdy byłam małą dziewczynką, dawno, dawno temu, za siedmioma lasami i siedmioma rzekami, gdy w telewizji był tylko jeden program i to czarno- biały, że o innych cudach techniki nie wspomnę. W zimowe i jesienne wieczory zamykałam się z rodzeństwem w pokoju, wieszaliśmy na drzwiach prześcieradło (oh, jaki był krzyk, gdy mama wchodziła, a nasz ekran zsuwał się wtedy na podłogę), gasiliśmy światło i puszczaliśmy bajki z rzutnika. Czasami za ekran służył nam sufit. Miałam kilka ulubionych bajek, np. Calineczkę. Czasem siostrze udało się pożyczyć od koleżanek coś nowego i chyba właśnie Piękna i Bestia była taką bajką pożyczoną. I właśnie na tej kliszy róże były błękitne :) Bajkę trzeba było oddać po jakimś czasie więc pewnie była często oglądana, żeby się nią wystarczająco nasycić. Dodatkowo było to moje pierwsze zetknięcie z tą historią. Nic dziwnego, że mi utknęły w głowie, już na zawsze, błękitne róże :)

Sałatka: kocham cię i serweta w serduszka

Mój organizm po zimie zaczyna się domagać witamin. Zazwyczaj dzieje się tak w okolicach lutego. W poprzednich latach sięgałam po kiełki, którymi obficie obsypywałam kanapki i zaklepywałam je majonezem. Brrr. W tym roku również kupiłam paczkę ale monstrualne rozmiary niektórych nasion trochę mnie przeraziły. Zresztą pewnie całkiem irracjonalnie. W zasadzie nie miało, to większego znaczenia, ponieważ moje komórki wołały zieleniny bardziej liściastej. Wyskrobałam ze słoika resztki pesto z czosnku niedźwiedziego i zaczęłam poszukiwania, co by zjeść, żeby się najeść i przy tym odżywić. A na dodatek miało, to być nie tylko dobre i zdrowe, ale i smaczne również dla mojego męża.


Przerzuciłam kilka stron w internecie i zainspirowana nimi stworzyłam sałatkę kocham cię. Skąd ta nazwa? Z miłości oczywiście - kocham cię więc daję ci, to co najlepsze - i mogą to być słowa skierowane zarówno do ukochanego, jak i siebie samego :)

Mam to szczęście posiadać faceta, który uwielbia sałatki.

Z czego składa się sałatka, którą ostatnio namiętnie jadamy? Z zieleniny - roszponka - za chwilę wykiełkuje mi w donicy własna, wtedy, to dopiero będzie uczta. Pomidorów - na te trzeba będzie poczekać do lata. Papryki - jak dotąd hodowla papryki niezbyt mi się powiodła, ale nie zamierzam się poddawać :). Do tego wrzucam ser mozzarella (chm, kota się nie da wydoić, a innych zwierząt nie posiadam więc jestem skazana na sklep)  i pokrojone w kostkę awokado (wykiełkowało komuś awokado z pestki? Nie wiem, czy moją mam sadzić, czy przerobić na przyprawę). Tego ostatniego nie zbyt lubię, ale jego smak ładnie się komponuje z resztą i ginie w natłoku. Na wierzch garść orzechów włoskich, garść orzechów nerkowca, pestki dyni i słonecznika. Czasem dorzucam pomidory suszone w zalewie.

Z oliwy, a najlepiej dobrego tłoczonego oleju np. z dyni przygotowuję sos winegret, w którym nie może zabraknąć ziół - czym chata bogata. Bazylia, rozmaryn, suszony imbir, trochę kurkumy, trochę cayenne, suszony czosnek niedźwiedzi, nasiona czarnuszki ... i co kto lubi.

Sałatka gotowa :) Zabieram ją do pracy, świetna na kolacje i do obiadu.

Małe radości

Kanzashi - ciąg dalszy moich zmagań, w kolorach stycznia

Tak, tak, w kolorach stycznia. Wiem, że już luty, ale o tym za chwilę :)

Wiecie, że tradycyjne hana kanzashi skleja się klejem ryżowym? Można go nawet wykonać w domowych warunkach, ale pewnie trzeba by też użyć wtedy jedwabiu do wycinania kwadracików na kwiaty, żeby już było zgodnie z tradycją. Ciekawe, jak szybko taki klej wiąże? Ja przy moich pracach używałam na razie kleju na gorąco. Ma to swoje zalety, jak i wady. Przede wszystkim szybko łączy ze sobą płatki więc składanie idzie sprawnie, szczególnie, gdy się robi je z kawałków 1,5 cm :) (maleństwa wychodzą po złożeniu). Trzeba jednak przy tym być zdecydowanym i uważnym, bo po sklejeniu ciężko coś skorygować.

Ciekawostką, która mnie zachwyciła, gdy przeczesywałam internet (już nie tylko szukając obrazków, ale i informacji o samej sztuce kanzashi), była informacja, że tak, jak w grafikach i malarstwie, również tutaj mamy motywy przyporządkowane poszczególnym miesiącom. Ale i na święta oraz pory roku można było założyć odpowiednią ozdobę do włosów. Bo tym właśnie są tradycyjne kanzashi - ozdobami do włosów.

A kto je nosił? Maiko oraz gejsze. Bardzo ciekawie o historii, podziałach oraz gejszach można poczytać na TEJ STRONIE. 
Wikipedia też ma kilka słów po polsku w temacie.
A TUTAJ można pooglądać galerię z mistrzowskimi wykonaniami :)
Lisek mnie zauroczył, wprawdzie nie z powyższej galerii, ale tak słodko wygląda, że musiałam go tu pokazać :)

Przy okazji bardzo was przepraszam, że w poprzednim poście dość obcesowo napisałam, żebyście sobie poszukali w internecie :) Tak się śpieszyłam, żeby pokazać pierwsze prace.

Dobrze, a teraz przejdźmy do sedna. Oto kolejna moja praca. Inspiracją do jej powstania były kolory z wyzwania Art Piaskownicy - złoto, biel i czerń - kolory stycznia. Zaczęłam od motylka i na nim miałam poprzestać, ale nacięłam tyle tych kwadratów, że z rozpędu zrobiłam i kwiaty :)
Moje drogie komentujące! To również zasługa waszych mobilizujących komentarzy.
Szkoda tylko, że karnawał się już kończy, ale może jeszcze zdążę go założyć na ostatni bal :)

A tak na modelce wygląda ;)
i kilka ujęć z pracowni: