Jak wkurzyłam sikorka i ptaszków ciąg dalszy.
Weekend Bożego Ciała spędziłam na wsi u rodziców. Chowając się w altanie przed deszczem zaintrygowało mnie uporczywe ćwierkanie. Wszystko wskazywało na to, że gdzieś w okolicy ptaszki uwiły sobie gniazdo. Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie postanowiła go wytropić. Moja zabawa w Sherlocka skończyła się, nim się na dobre rozpoczęła.
Jakiś czas temu - rok, może dwa, tata zbił budkę lęgową i zawiesił na drzewie. Najpierw się okazało, że otwór był za duży i małe ptaszki nie chciały ryzykować, że im sójka zajrzy do środka, a większe się nie mieściły. Otwór został pomniejszony. Budka wróciła na drzewo. Wisiała tam jakiś czas, aż spadła. Została więc odstawiona w kąt, na lepsze czasy, by ją ponownie powiesić. No i właśnie, w tej porzuconej budce, w kącie ogródka, pod krzakiem zamieszkała para sikorek. Najwyraźniej nie przeszkadzała im, ani obecność altany, ani to, że ktoś się ciągle kręcił w pobliżu. Dopóki ich nie nakryłam świetnie udawały, że ich tam nie ma :)
Zaczaiłam się więc z aparatem wycelowanym w ptasi domek. Najwyraźniej sikorek zorientował się, że ja już wiem i postanowił mnie odciągnąć od młodych. Aparat pewnie też mu się nie spodobał. Skakał po gałęziach skupiając na sobie moją uwagę, a na koniec nastroszył piórka i pokazał mi co myśli o takim podglądaniu. Zasyczał złowrogo i poleciał dalej zbierać owady dla rozwrzeszczanych młodych.
Teraz już zrobiło się cicho w ptasim domku, młode sikorki wyfrunęły z gniazda. Wrócą pewnie po pierwszych przymrozkach, albo i wcześniej, usiądą na parapecie i będą ciekawsko zaglądać do kuchni domagając się ziaren słonecznika, który zawsze na nie czeka, gdy przychodzi czas dokarmiania.
A teraz czas na moje dwie broszki sikorki i gila.
Dzisiaj pochwalę się nie moimi pracami, ale dziergadełkami, które upolowałam zupełnym przypadkiem na Wyspie Słodowej. Ilekroć widziałam na różnych blogach zdjęcia opakowanych drzew zastanawiałam się, jak to wygląda na żywo. Mogę już teraz powiedzieć, że wygląda interesująco. Szkoda, że to była taka krótkotrwała instalacja. Powstała przy okazji akcji Wrocławianie na polanie, ale niestety nie zanotowałam dokładnie autorstwa, coś mi się tam kołacze po głowie, ale nie napiszę, bo dokładnie nie pamiętam.
