Moje pierwsze próby z kanzashi

Trafiłam na kanzashi całkiem przypadkiem i zakochałam się w tych misternie układanych kompozycjach wstążeczkowych. Technika jest trochę, jak origami, a bardziej nawet jak kusudama, tylko z tkaniny.
Niestety materia stawiła opór! Nie wiem, czy zdarza się wam zachwycić jakąś techniką, a raczej efektami jej zastosowania, a potem okazuje się, że z której strony by nie ugryź, to jednak nie wychodzi.

Może jestem zbyt niecierpliwa, bo chciałabym, żeby pierwsze moje prace wyglądały zachwycająco. Tymczasem nie jestem zadowolona z efektów. Opanowanie składania kwadratów nie jest skomplikowane. Z pomocą przychodzi niezawodny internet, a szczególnie filmiki na youtubie. Zdawać by się mogło, że mając naprodukowane "zwijaski" poskładanie ich w kwiaty, śnieżynki, czy inne cuda, to już łatwizna. Otóż nie do końca.

Po pierwsze - dobrze mieć projekt, wizję tego, co chce się stworzyć.
Po drugie - wycinanie ze wstążki jest łatwiejsze niż z tkaniny. Ja cięłam i z tego i z tego.
Po trzecie - naoglądawszy się gotowych prac, podchodzę do moich z dużą dozą krytycyzmu i zaczyna mnie ogarniać zniechęcenie.
Póki co dam sobie chwilę oddechu. Bo mimo wszystko nie zamierzam się poddać zanim nie osiągnę zadowalającego mnie efektu :)

Niezwykłe, jakie cuda można wyczarować w tej technice. Jak będziecie mieli chwilę, to wpiszcie kanzashi w wyszukiwarkę i pooglądajcie sobie. Przepraszam, że nie wrzucam tu żadnych inspiracji, musiałabym pół internetu skopiować :)
Na razie wrzucam kilka zdjęć moich twórczych zmagań. U mnie cudów na razie nie ma :)

Ten powyższy powstał jako pierwszy. Być może dostanie zapinkę i stanie się broszką. Chyba najbardziej mi się podoba.

A ten jest ostatni. To zdecydowanie nie to, co miało być. Nie jest jakiś strasznie zły, ale też nie powala szczególnie. Popełniłam przy nim mnóstwo błędów. Na szczęście wiem jakich więc może uniknę ich powtórzenia. :)

Na zdjęciach widać jeszcze jednego kwiatka, ale jestem z niego tak nie zadowolona, że nawet nie zasłużył sobie na osobne zdjęcie ;) Jeśli chodzi o kolorystkę, to bardzo lubię połączenie srebra z bielą i błękitem pruskim. Pierwszy jest zdecydowanie w moich kolorach.

Wilk, czarująca pani domu i muchomory na humory

Tytuł może trochę długi, ale chodzi o nic innego, jak kubeczki kolejne. Wygląda na to, że w tym roku będzie dużo malowania :)
Ale oprócz kubkowego bakcyla złapałam kolejnego wirusa. Siedzę, tnę kwadraty i składam kwiaty, ale o tym w kolejnym poście :)

Chodzi lisek po mieszkaniu

Druga część zamówienia - przyjaciel małpki - lisek.
Koncepcja była troszkę inna. No cóż, robiłam, dziergałam i wyszedł mi taki lisek :)
Zarówno lisek, jak i małpka zostały zrobione na oko, bez schematów są więc jedyne w swoim rodzaju. Drugich takich identycznych nie byłabym w stanie zrobić :)

 

 O, a tu zagląda do mojego kubeczka (mojego bo mój i mojego, bom sobie go sama nabazgrała) z Buką i Małą Mi. Nie wiem na co liczy. Jakąś zagubioną gąskę? Hę?

Szopki Bożonarodzeniowe w Pałacu Królewskim we Wrocławiu - wystawa

Chciałabym was dziś zaprosić do Pałacu Królewskiego* we Wrocławiu na wystawę szopek. Na dwóch piętrach zgromadzono ponad sto eksponatów przedstawiających motyw narodzenia Pańskiego. Są tu prace twórców profesjonalnych oraz ludowych z całego świata. Od Azji, przez Afrykę po Amerykę i Europę. Zachwycają wykonaniem, materiałami, rozmiarami - od malutkich w łupinie od orzecha po takie rozmiarów człowieka. Oglądając wystawę czułam się jak dziecko w sklepie z łakociami! Przy niektórych palce mnie swędziały i robiłam w głowie podsumowanie materiałów dostępnych w domu do wykonania własnego dzieła. Wprawdzie w tym roku udało mi się stworzyć szopkę, ale moim marzeniem pozostaje taka skrzyniowa diorama do powieszenia na ścianie w złotej ramie. Chociaż oglądając wystawę widziałam wiele innych inspirujących dzieł :)
Powinnam wpisać wykonanie szopki na listę rzeczy do zrobienia w tym roku.

No i szopki krakowskie. Któż ich nie zna? No właśnie, chyba każdy o nich słyszał lub widział ich zdjęcia, czy migawki w Teleexpressie z ich udziałem. Pierwszy raz zobaczyłam je na żywo. Wiedziałam, że są piękne, ale nie przypuszczałam, że to prawdziwe klejnociki pełne niezwykłych detali, ruchomych części, symboliki. Po prostu zauroczyły mnie - i te małe i te duże.
Dobrze, zobaczcie zatem kilka zdjęć z wystawy, która jest czynna do końca stycznia. Gdyby ktoś przypadkiem był we Wrocławiu to polecam :)
Przy okazji można zobaczyć Arcydzieła malarstwa polskiego przełomu XIX i XX wieku.
Równie dobra wystawa :)

 O i ratusz wrocławski - tam to prawdziwa szopka na okrągło ;p

* Pałac był rezydencją pruskich królów. Wrocław uznawany był za trzecią stolicę Prus więc musiał mieć i rezydencję królewską. Dwie pozostałe to Berlin i Królewiec.

Małpiszon w kąpieli

Specjalne zamówienie. Moja pierwsza małpa szydełkowa. Bez schematu, na oko, trochę ma uszy nierówne. Ale za to ruchome nogi! Oby się spodobała!
Poszła małpa do łazienki, bo podziwiać swoje wdzięki!

Podusie

Czas, póki jeszcze jesteśmy w świątecznych klimatach, nadrobić karygodne przeoczenie. Nie pochwaliłam się jakie cudne poszewki na poduszki dostałam od Eli. Ela potrafi szyć, ba jest mistrzynią i nieosiągalnym wzorem. Wprawdzie techniki szycia można się nauczyć, ale tej cierpliwości w wykończeniu, dokładności, żeby wszystko było równo i idealnie spasowane, to już niestety nie. Oprócz złotych rąk ma złote serce więc czasem coś tam się zgarnie u niej :) Można też złożyć zamówienie :)
Bardzo żałuję, że zdjęcia nie oddają dokładnie faktury tkaniny ponieważ są one dobre gatunkowo i trzeba wierzyć na słowo.
Tutaj jeszcze parę jej dzieł świątecznych :)
A poniżej zdjęcie poszewki. Od Eli, ta czerwona w reniferki :) Dzięki!
Ta druga - z krasnalami, to moje dzieło uszyte z zasłonki upolowanej niegdyś w second-handzie :)

 

A tak przy okazji, zapewne wkrótce zauważycie, że w tle moich prac będzie często szaro. To efekt przemalowania jednej ze ścian na kolor zimowej ciszy. Bardzo efektownie prezentują się na niej obrazki. Szopka też dała radę więc będę korzystać z dobrodziejstw szarego koloru :) To było jedno z moich marzeń - przemalowanie ściany. Zdążyłam je zrealizować jeszcze w poprzednim roku, chociaż tuż przed świętami. Kolor zaskakująco pozytywnie ustawił i uporządkował przestrzeń.

Na Trzech Króli - szopka!

Zakochałam się w szopkowych klimatach retro.
Od dawna marzę o własnej szopce, takiej prawdziwej, z figurkami, kolorowej, rokrocznie odkurzanej i ustawianej na honorowym miejscu. Ba, odkąd zobaczyłam te w muzeum zabawek w Kudowie, myślę, że będzie to bardziej coś do zawieszenia na ścianie :D

Zanim spełnię, to moje marzenie, w tym roku wyszperałam stronkę z retro grafikami świątecznymi.
Są tam przepiękne szopki, które za cenę kilku lub kilkunastu dolarów można zakupić, wydrukować i złożyć model przestrzenny. Ale uwaga! Na tej stronie niektóre modele są całkiem za darmo! Wystarczy się zarejestrować.
Skorzystałam z tej opcji i mam moją własną retro szopkę! Wycinanie wszystkich elementów zajęło mi kilka dni :) Potem jeszcze dopasowanie deseczki, pomalowanie jej na biało i psiknięcie złotym sprajem oraz mozolne przyklejanie wszystkich uczestników szopki. Na ostatnim etapie skorzystałam z pistoletu z klejem na gorąco.
Fajna zabawa :) Brakuje mi trochę domknięcia całości. Na pewno lepiej by wyglądała scenka umieszczona na kilku poziomach zrobionych z paper-machę, na przykład. Ale to już praca na przyszłość. Teraz już wiem, którędy pójść :) Jak na pierwszą szopkę jest nieźle (koty jeszcze nie odkryły, że stoi w ich zasięgu, ale może będą miały trochę szacunku).